سلطـــنتِ بردبارى

شكست سنگِ صبورى و بغض من نگسست
نرفــــت سلطنت بردبارى ام از دســـت

هنوز مانده به پايان چله هاى سكوت
ميان همهمه ى مردمان یاوه پرست

نشسته ام تك و تنها ستاره مى كارم
تهِ سياهىِ كابوسِ كوچه اى بن بست

نگـــاه كن به تن زخم خورده ى شعـــــرم
دوباره قصه ى تيغ است و دست زنگىِ مست

قسم به داغىِ آهـــى كه عرش مى داند
نفس بريد، ولى زنده مانده عهدِ اَلَست

زمين، توهّم تارى ست دورِ پيله ى ذهن
چرا بگيرَدَم اَفسونِ اين بلندىِ پست؟

هنوز ساكن آتشفشان خاموش است
گدازه اى كه دلِ سنگِ کوه را نشکست...