مخدِّر امّيـــد

بايد ترانه هاى من از نام بگذرند
دل واژه هاى وحشى ام از دام بگذرند

بايد به جرم رقص لَوَندانه، شعرهام
از سنگسار در ملاء عام بگذرند

نُت ها براى بوسه به پيشانى كلام
مى بايد از رساله ى احكام بگذرند!

من مؤمنم به سرو؛ كه از ذهنِ بودنم
كابوسهاى چوبه ى اعدام بگذرند

ايمان، عمارتى ست كه نگذاشت از دَرَش
خاخام و پاپ و حجة الاسلام بگذرند

در مسجد الحرام جنونم نشسته ام
شايد كه از صفاش، به احرام بگذرند

ديوانگى سعادتِ در لحظه ماندن است
وقتى كه غصه هاى سرانجام، بگذرند

مردم اگر مخدِّرِ امّيد مى زدند
مى خواستند از غمِ فرجام بگذرند

دل جز به مرغهاى مهاجر نبند تا
يادت كنند وقتى از اين بام بگذرند