عایق دغدغه دارید؟

شب دلم را زده؛ خورشید نشانم بدهید

بذرى آبستن امید نشانم بدهید

واحه اى سبز به زیبایی باغات یقین

وسط برزخِ تردید نشانم بدهید

لرز افتاده به اندام ستونهای صبور

سازه‌ای مورد تأیید نشانم بدهید

بسته تقویم به ایام عزادار، کمر

صفحه ای بازتر از عید نشانم بدهید

غیر از این است که من اشرف مخلوقاتم؟

خالقِ من چه روا دید؟ نشانم بدهید

از زلال قطراتى كه از آغاز حيات

بر زمین معجزه باريد نشانم بدهید

نم نم دلهره از سقف دلم مى گذرد

عايق دغدغه داريد؟ نشانم بدهید

هیچکس با سعه‌ی صدر به مقصد نرسید

راه و رسم سعه‌ی دید نشانم بدهید

ای خوشی‌های اسیر آن‌طرفِ مرز خیال

باز هم برگِ رواديد نشانم بدهيد...