هميشه شعله ى آهم دمِ مسيحاييست...

بناست باز به افسون سيب برگردم
سرِ دو راهى حسى غريب برگردم

گمان كنم همه ى قصه بر سر اين بود
كه از تلاقىِ عشق و فريب برگردم

وگرنه شاخه ى احساس بود و دست دلم
روا نبود كه با يك نهيــــــب برگردم...


اگرچه آتش قلبم به خاك حسرت باخت...
بعيد نيست به "فتحٌ قريب" برگردم

پس از تلاوت آياتِ سركشى هايم
به عشقِ پاسخِ "اَمَّنْ يُجيب..."، برگردم

نمى شود كه به سرچشمه ى شعف برسم
ولى عطش زده و بى نصيب برگردم...

هميشه شعله ى آهم دمِ مسيحاييست
چه باك اگر كه به پاى صليب برگردم!


منى كه از گِلِ سُرخَم غبار خواهد ماند...

و سايه هاى سپيدِ شكيب ،


بر گَردم....