من مادرِ سوزان ترين نوزاد شعرم

شاید مرا آتشفشانی زاده باشد
خورشید شاید در دلم افتاده باشد

شاید خدا وقتی که مست شاعری بود
آواز جانم را چنین سر داده باشد

وقتی مرا می گفت فكرش را نمى كرد
طعم غزل اينقدر فوق العاده باشد!

مى خواست شعرش دستهايم را بداند
مى خواست وصف حس و حالش ساده باشد:

يك عابرِ بى سايه در ظهرى كويرى
مى رفت خاكسترنشين جاده باشد...

فرقى ندارد مرد و زن بودن در اين راه
_انگار كه جاى قبا، لَباده باشد!_

هر کس دلش در خانقاه نور لرزيد
باید برای سوختن آماده باشد

تصويب شد تا كوره هاى انفرادى
در انحصار مردم آزاده باشد

سرسبزى ات را باد خواهد برد وقتى
رنگ زبانت کار دستت داده باشد

من مادر   سوزان     ترين     نوزاد     شعرم  
شايد مرا آتشفشانی زاده باشد...