زندگى خواب عجيبى ست كه تعبير ندارد...

‎

داغ،  روى جگرِ سوخته تاثير ندارد
‎سرِ بر دار، هراس از لبِ شمشير ندارد

‎سايه ى درد كه روى تنِ احساس بلغزد
‎صبح خندان و شب يخ زده توفير ندارد

‎سنگ، وقتى به دل آينه اى خوش بنشيند
‎خويش را مى شكند! آينه تقصير ندارد

‎ سطر سطرِ نَفَسم معتكفِ چله ى آه است
‎-آه، يك آيه ى سرخ است كه تفسير ندارد!-

‎مثل شعريست كه در ذهنِ كسى بست نشسته
‎شاعرِ خسته اش اما دلِ تحرير ندارد

‎بحث اين نيست كه اثبات شود مَرد نبردم
‎صبر، ربطى به رَجَزخوانىِ تقدير ندارد

‎

خلقتم قصه ى آميختنِ خاك و شراب است 
‎بودنم مستىِ نابى ست كه تطهير ندارد

‎تا پناهنده به ديوانگىِ كشورِ عشقم
‎پهنه ى پاك جنونم غل و زنجير ندارد

‎نيستم در صدد حل معماى حياتم
‎زندگى خواب عجيبى ست كه تعبير ندارد...