معدن فيروزه

نرم و صبور، مثل گل سرخِ قالى ام
پاخورده ى هزار قدم، گوشمالى ام

در همنشينىِ گره هاى كنار هم
مهمان افتخارى باغى خيالى ام

شمعم كه در سكوت به شب طعنه مى زند
زيبايىِ ترانـــه ى خوداشتعــــالى ام

مانند رود، در گذر از سنگهای هار
خط بر نداشت ثانيه هاى زلالى ام

سر مى كشم به معدن فيروزه ى غزل
وقتى كه كوهى از جملات سوالى ام

سرچشمه هاى آب حيات است در دلم
مؤمن به نيمه ى پرِ لیوانِ خالى ام

با ابرهاى تيره ى مغرور آشناست
سروِ بلندِ تجربه ى خشكسالى ام

گاهى سماع جامه ى نيلوفرين شمس
گاهى كتاب فلسفه هاى غزالى ام

هر روز، رنگ تازه به احساس مى زنم
مثل نگاه باغچه، حالى به حالى ام...